Witte dorpen en niets doen

Zaterdag 27 mei
Vorige blog schreef ik dat het erg rustig was op de camping. Dat was inderdaad zo totdat er een buslading Engels sprekende scouts werd uitgeladen, die in de huisjes recht onder onze plek hun intrek namen. Op zich allemaal erg gedisciplineerd, ware het niet dat ze regelmatig het zwembad in beslag namen.
Verder vandaag allerlei huishoudelijke zaken gedaan, zoals de caravan schoonmaken, autoramen wassen en boodschappen doen. En verder gewoon niets dan genieten van het heerlijke weer. Het is zonovergoten en ruim 32 graden. Gelukkig koelt het 's avonds en 's nachts af, zodat we wel heerlijk kunnen slapen.

Zondag 28 mei
We gaan fietsen! In Olvera start een 'via verde', dit is een fiets/wandelpad dat over een niet meer gebruikte spoorweg loopt. In dit geval zelfs over een spoorweg die helemaal nooit is aangelegd, maar waarvoor wel de benodigde tunnels (30) en stations zijn gebouwd. Groot voordeel van deze paden is dat ze min of meer vlak zijn.
We vertrekken rond 09.30 uur, het is wat bewolkt en de temperatuur is niet al te hoog, lekker fietsweer. We fietsen via Olvera naar de 'Via Verde de la Siera'. We zijn wat verbaasd dat een Spanjaard meteen roept dat we zeker Nederlanders zijn als we een vrij steile afdaling naar het beginpunt van de route nemen. Later begrijpen we waarom.
Het fietspad is ongeveer 36 km lang, maar omdat we ook nog terug moeten en er staat aangegeven dat we nogal wat gaan dalen en straks dus weer moeten klimmen, gaan we maar tot halverwege, tot Estacion de Zaframagon. Op deze plek zien we ook de beloofde vale gieren.
Het is een prachtig fietspad met mooie uitzichten. Terugweg valt alleszins mee, totdat we weer omhoog moeten naar Olvera. Nu begrijpen we de Spanjaard van vanmorgen: dit is zelfs voor Stef niet op te fietsen, de helling is zeker 20%. Ook lopend is het erg zwaar.
Gelukkig krijgen we daarna de beloning: lekker eten in een erg Spaans restaurantje met een trotse eigenaar die steeds komt vragen of het lekker smaakt, met name de specialiteiten die hij had aanbevolen.
's Avonds feest voor de scouts, dus wellicht zijn ze morgen weer weg.

Maandag 29 mei
We rijden vandaag een route langs een aantal witte dorpjes en hebben als eindbestemming Ronda, de stad die in tweeën is gedeeld door een ravijn met een diepte van 150 meter. Het is wat bewolkt met zon en zo'n 26-28 graden.
De 1e stop is in Torre Alhaquime een heel schilderachtig dorpje op zo'n 3 km van de camping. De navigatie stuurt ons via een smalle weg het dorp in, die we volgen totdat we ongeveer een afgrond in moeten rijden. Gelukkig staat er een hardloopster, die ons duidelijk maakt, dat dat niet slim is en dat we beter kunnen omkeren. Marjolijn kan haar bijzondere verrichting 'straatje keren' hier goed demonstreren en als de hardloopster ook nog bij de weg staat, die we wel in moeten, komen we toch nog heelhuids in het dorp aan. Volgens ons wordt er nog dagen over ons gesproken in het dorp: veel toeristen zullen er niet komen.
Daarna naar Setenil. Een dorp dat op en in een rots is gebouwd en waar nog een aantal bewoonde rotswoningen zijn. Ook hier weer een spannende weg, vooral omdat de weg naar het parkeerterrein nogal smal een bochtig wordt en het geen eenrichtingsverkeer is. Setenil is prachtig, maar je zal er wonen!
Alle straten zijn ofwel erg steil of je moet via trappen. We zagen hier trouwens toch nog genoeg mensen op leeftijd (niet de onze natuurlijk, wel wat ouder) op straat lopen en maar weinig toeristen.
Tot slot: Ronda. Daar is het aantal toeristen wel wat anders. Drommen mensen die allemaal voor één ding komen: de ' Puente Nuevo'en de kloof.
Het is dan ook een geweldig gezicht. En dan ook nog het uitzicht op de omgeving, we kunnen er geen genoeg van krijgen. Maar ja, dan wordt het wel tijd voor onze favoriete bezigheid: lunchen. We vinden natuurlijk een leuk restaurantje, dit gaat nooit vervelen. Marjolijn eet ' Rabo de toro' (stierenstaart), heerlijk stoofvlees. Moet je gewoon een keer eten als je in Zuid-Spanje bent. Stef blijft trouw aan vis, evenals Els.
Na nog wat shoppen in Ronda zijn we om 18.30 uur terug op de camping.
En wat blijkt: de scouts zijn weg. Alleen ........ er is weer een andere - nu Spaans sprekende - groep gekomen, die ook in het zwembad zit en wat luidruchtiger is met name op het vlak van de muziek. Zo hoeven we ons ook op de camping niet te vervelen.

Dinsdag 30 mei
Vandaag weer een dagje op de camping. We doen wat boodschappen en verder niets dan lekker lezen en in de zon (Stef) en de schaduw (Marjolijn) zitten. Marjolijn speelt voor kapper bij Stef met de tondeuse van Els. Zo heeft Stef weer een fris geknipte kop haar. Is wel nu bijna helemaal grijs, staat erg mooi.
Ton maakt - zo handig - een tussenschakeling voor de kraan in hun caravan, omdat de schakeling van de kraan stuk is.
Aan het eind van de dag gaan de mannen een biertje drinken op het terras, de dames doen het met een wijntje bij de caravan en zijn wij ondertussen helemaal op de hoogte van de muzieksmaak van Spaanse tieners.